We hebben een jarige vandaag: Leen wordt twaalf jaar.
Ze wil haar klas trakteren op zelfgebakken koekjes en dus hebben we samen speculoos met en zonder chocolade en koekjes met stukjes chocolade gemaakt.
Voor vandaag heb ik wel een lekkere taart gekocht, en deze keer kan ik er ook van eten want mijn smaakpapillen werken bijna weer zoals het hoort. Voor vanavond staat Leen's lievelingsgerecht op het menu: lasagne.
Van Sara heeft ze deze morgen al beenverwarmers gekregen. Die komen juist van pas; 't was -2°C toen we naar school vertrokken.
Vandaag ben ik beschilderd.
Om 11u was ik in het Sint-Augustinus ziekenhuis in Wilrijk. Ik werd op een metalen tafel gepositioneerd met steuntjes onder mijn hoofd, armen en benen, en zo moest ik wel twintig minuten stilliggen met mijn armen boven mijn hoofd. Op het eind waren mijn handen fel aan het tintelen. Met lasers werden de nodige opmetingen uitgevoerd en aan de hand daarvan konden er lijnen op mijn lichaam geschilderd worden. Er werden ook foto's gemaakt terwijl ik op de tafel lag, zodat ze me volgende keer op exact dezelfde plaats kunnen leggen.
Vanaf de eerste bestraling mag ik me aan de bestraalde kant niet meer wassen met zeep, en geen deo of parfum meer gebruiken. Om me af te drogen mag ik niet wrijven, maar wel deppen. Bovendien moet ik me nog met een speciale crème insmeren, waarbij ik zeker de geschilderde lijnen niet mag raken. Als de lijnen beginnen te vervagen, moet ik een nieuwe afspraak maken om er een nieuwe laag op te laten zetten.
Om 13u moest ik dan ook nog een scan laten maken. Dat is nodig om een bestralingsplan op te stellen. Dat hadden ze wel op voorhand mogen zeggen. Mijn pa zat de hele tijd in de wachtzaal en zijn krant was al lang uit. We waren pas om 14u thuis.
Ik heb nu ook alle afspraken gekregen voor de 25 voorziene bestralingen; ik begin op 6 december en de laatste is op 13 januari. Op 17 januari moet ik terug voor een nieuwe body painting. Die dient voor de laatste acht bestralingen, op het inwendige litteken.
Ik ben dus nog wel even bezig. Er zijn nu weer twee weken bijgekomen t.o.v. de laatste planning. Zo wordt het al februari.
Mijn ogen zijn tegenwoordig het enige waar ik last van heb: ik zie niet goed meer en voortdurend lopen er tranen over mijn gezicht. Soms prikt en jeukt dat ook. Enkele vingernagels worden wit en het lijkt erop dat die gaan loskomen.
Vandaag kreeg ik een 'uitnodiging' van het ziekenfonds om een medisch onderzoek te ondergaan op 1 december. Daarvoor moet ik naar Berchem. 'k Heb het plannetje opgezocht en 't is minder dan een kilometer van het station, dus wellicht kan ik dat wel te voet doen.
Ja, het leed is bijna geleden. Eten en drinken gaat weer beter.
Vandaag had ik bovendien de aangenaamste afspraak ooit in het ziekenhuis, en niet met een dokter deze keer. Een borstverpleegster (jaja, dat is een echt beroep) verwende me met een gezichtsmassage. Dat is een extra dienst van de afdeling oncologie.
Mijn gezichtshuid reinigen, masseren en tot slot nog make up aanbrengen was allemaal inbegrepen. Alleen dat gezichtsmasker met pap en hete handdoek maakte me een beetje benauwd. Voor de rest was 't echt zalig. En 't beste van al: ik mag nog terugkomen! 
Vannacht heb ik nog eens goed geslapen, dat was wel weer eens dringend nodig. Ik voel me wel moe en lui en begin opnieuw mijn smaak te verliezen.
Het is een heel vervelende dag, met ongeloojlijk slecht weer. Ik zou graag een en ander doen, maar ik kan gewoon niet. Eten lust ik ook weeral niet. Deze keer bevallen de zure dingen me nog een beetje. Mijn spieren doen weer pijn, lezen lukt ook al niet met al dat traanvocht, pffft.
Hopelijk is alles voorbij over een paar dagen.
Dat was het dan !!
De laatste chemo zit erop.. of erin eigenlijk, hèhè. 't Was weer allemaal goed, al is mijn hormoonhuishouding ondertussen zo verstoord dat mijn menstruatie een tijdje zal wegblijven.
Ik wou dat ik kon zeggen dat ik daar nooit meer moet zijn, maar dat is wat te optimistisch: op 4 januari word ik verwacht om de catheter te laten uitspoelen. Op 8 februari staat er een bloedonderzoek op het programma en de dag erna een bespreking daarover. Eigenlijk moest dat bij Dr. Peeters, mijn gynaecoloog, maar omdat die ondertussen zelf ernstig ziek is, neemt Dr. Deleu over en zal ik van haar horen of alles OK is.
Een jaar na de operatie, in mei dus, volgt er een uitgebreide controle. Als alles dan goed is, zal de PowerPort waarschijnlijk verwijderd worden.
Ik had al enkele dagen een rood, droog en gezwollen gezicht. Vrijdag belde ik dan toch naar het ziekenhuis. De verpleegsters konden me niet helpen en er waren geen dokters aanwezig. Ze konden me alleen maar doorverwijzen naar de huisarts.
Dr. Hacquaert was met verlof, en de collega's van de huisartsenpraktijk konden ook niet veel doen, want ze wisten niets van mijn toestand; het was al van 19 juni geleden dat ze nog informatie hadden gekregen van de oncologie!
Het enige wat ik dan eventueel kon doen, was een cortisonenzalf smeren. Daarmee wou ik toch nog even wachten, en in de loop van het weekend werd het langzaamaan vanzelf beter.
Ik was al enkele keren naar de training van de rope skipdames geweest om te kijken, en ik wilde heel graag terug meedoen. Bij mijn laatste bezoek aan Dr. Deleu heb ik dan ook gevraagd of dat mocht. Ze gaf me toestemming maar zei er wel bij dat ik niet moest overdrijven want dat mijn fysieke toestand toch niet is zoals vroeger. Ook een goede sportbeha is belangrijk.
De enige hinder die ik heb, is dat het rechterbandje van een beha juist over de poortcatheter loopt. Vandaag zijn mijn kuitspieren een beetje stijf maar voor de rest was het SUPER.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 97-104 van 176 |
Volgende Pagina »
