Den bos is de geheime locatie waar de familie Audenaert jaarlijks samenkomt begin augustus. Er staan geen oogstfeesten, liturgie of volksdansen op het programma, al doet de dans die Alain en Karen ten beste gaven ons wel vermoeden dat ze in Frankrijk onder invloed waren van een verdachte sekte. Nee, 't was dus gewoon "In den bos" en hieronder zie je het bewijs dat ik deze week weer goed kan eten 
Vrijdag, zaterdag en zondag kon ik goed eten en weer wat in het huishouden doen, maar ik was wel dikwijls draaierig en heel moe. Zondagnacht verliep dan weer veel slechter: ik werd weer misselijk en had voortdurend braakneigingen. Het duurde tot maandagmorgen vooraleer alles er uit was en sindsdien begon het weer beter te gaan.
't Was nu ook echt nodig om mijn mond te spoelen met isobetadine, want blaasjes en aften had ik ook meer dan genoeg.
Pas toen ik deze morgen opstond, voelde ik dat de ellende nu eindelijk voorbij is. Ik ben niet zo ziek geweest als na de vorige behandeling, maar 't heeft wel veel langer geduurd. Ik hoop dat ik nu weer van een aantal goede dagen mag genieten. Op 9 augustus volgt de laatste FEC.
Vandaag begon het goed; 'k heb eens goed geslapen. De misselijkheid is weg en ik heb terug zin om te eten. Het blijft wel nog wat zoeken naar iets dat ik lekker vind, want het smaakt niet allemaal even goed. Ik ga om 21u30 naar bed. Nog veel rusten en dan ben ik morgen weer in orde, hoop ik.
Sara's verjaardag verliep niet echt uitbundig, maar ze was toch blij. Leen was als eerste beneden en had een verrassing voor haar grote zus: de zelfgebakken cake lag passend gesneden klaar en een 'happy birthday' versierde de radiator.
Gisteren heb ik spaghetti kunnen eten, maar vandaag kreeg ik bijna niks binnen en toch had ik ferme honger. Ik ben ook al 2 dagen zeer moe, maar kan toch niet slapen. Al ben ik niet zo ziek als vorige keer, 't is zeker geen pretje.
Ben je ooit al blij geweest dat je chemotherapie mocht krijgen? Ik wel! Ik heb opnieuw genoeg witte bloedcellen en ook de rode bloedcellen zitten bijna op een normaal peil. Ik kreeg dus de hele verzameling toegediend: FEC, weliswaar met een iets kleinere dosis van één van de drie omwille van de misselijkheid van vorige keer, een paar extra middeltjes tegen braken en een misselijk gevoel, een zak ijzer en een spuit Aranesp.
Blijkbaar hadden de verpleegsters me vorige keren te weinig medicatie meegegeven. Op het voorschrift stond telkens 2 x Medrol, maar de eerste keer kreeg ik er één mee en de tweede keer niks.
't Was wel weer een lange dag; om 13u30 in het ziekenhuis aangekomen en als laatste buiten om 19u15. Ik voel het effect van de medicatie wel. Gisteravond heb ik nog een klein beetje kunnen eten. Hulpkok Leen had rijst met soja en braadkip gemaakt, maar ik moest het bij een yoghourt houden en ben om 20u30 gaan slapen. Nu voel ik me een klein beetje ziek, maar bijlange zo erg niet als na Chemo 2.
Vandaag kwam ik dus in het ziekenhuis voor mijn derde chemokuur, maar na de bloedcontrole besliste Dr. Lamot om de kuur niet toe te dienen omdat mijn bloed niet in orde is. Te weinig witte bloedcellen en dus te veel kans op infecties. Volgende week moet ik teruggaan. Ik kan hier niets voor doen; dit moet vanzelf terug in orde komen. Afwachten dus!
Spijtig, ik had dit niet verwacht, want ik voelde me wel goed.
Dit geeft ook wel wat praktische problemen. Sara verjaart volgende woensdag, dan ben ik dus waarschijnlijk ziek, en de 4de chemo zou tijdens haar taalkamp plaatsvinden. Klaas heeft deze week verlof genomen en moet dus volgende week nog wat extra nemen.
Morgen is het weer chemo-tijd. De derde kuur al. Door de misselijkheid van de vorige keer heb ik nu niet veel zin om te gaan. Hopelijk gaat het deze keer beter.
Ik heb wel de verrassingsdecoraties voor Sara en Leen nog afgekregen voor ze thuis kwamen van hun sportkamp.
 |  |
Van maandag tot vrijdag zijn Sara en Leen op rope skippingkamp met Sporta naar Hoogstraten. Ik profiteer van hun afwezigheid om het houtwerk op hun kamer te schilderen. Er zitten sinds mei nieuwe ramen in, gelukkig met rolluik, dat is al goed van pas gekomen bij de tropische temperaturen. Straks ga ik ook nog overgordijnen bestellen.
Ik voel me heel goed, ben niet moe, heb veel eetlust en energie. Af en toe maak ik een klein fietstochtje als het niet te warm is. Dat gaat nu trouwens veel beter met mijn nieuwe fiets.
Oh ja, is er iemand geïnteresseerd in een damesfiets Monark, model Stockholm, kleur donkergroen?
Eens de misselijkheid weg was, volgden er al een paar goede dagen. Ik was wel dikwijls moe, vooral doordat ik niet zo goed geslapen had. Bij deze temperaturen zal ik de enige niet zijn, zeker?
Dinsdagavond heeft Leen opgetreden als afscheid van de basisschool. We zijn veel te lang op de receptie blijven hangen en veel te laat gaan slapen. Woensdag ben ik dan ook opgestaan met hoofd- en keelpijn, en daarvan heb ik de hele dag last gehad. Klaas is alleen naar de rapportbespreking van Sara gegaan.
Woensdagnacht heb ik dan eindelijk nog eens goed en lang geslapen. Gisteren kreeg ik in het ziekenhuis nog een zak met ijzer. 't Was wel een uur wachten vooraleer ik aan de beurt kwam, maar verder is alles goed verlopen. We zijn dan nog een nieuwe fiets gaan kopen, want mijn huidige had een platte band. Ja, zo doen rijke mensen dat, hé. Haha. Nee, ik dacht dat mijn oude fiets nog goed genoeg was, maar nu moest ik wel even op de fietsen van mijn dochters rijden, en het verschil met mijn oude bak was zo groot, dat ik nu toch rap overhaald was om eindelijk iets moderner aan te schaffen. Zaterdag mag ik er om.
Een ijzeren baxter en een ijzeren ros op één dag, als dat maar geen overdosis is.
Isabel voelde een knobbeltje in haar borst. Op deze blog vertelt ze haar verhaal.
