Alles gaat nog steeds goed. Behalve de eerste drie dagen na chemo 4, heb ik geen moeilijkheden gehad. Ik heb af en toe wel wat meer rust nodig, maar verder voel ik me prima.
Deze morgen heb ik met Sara en Leen hun bureau in orde gemaakt voor het nieuwe schooljaar. Het speelgoed verdween, kasten en tafels zijn opgeruimd, er is dus plaats voor veel boeken.
Na de middag hebben we pannenkoeken gebakken.
De laatste week van augustus is grotendeels besteed aan inkopen: schoolmateriaal, nieuwe schoenen, nieuwe kleren... We zijn weer niet veel thuis geweest. Leen is met oma en opa het kasteel van Marnix van Sint-Aldegonde gaan bekijken, maar ze heeft er geen prins aan de haak geslagen.
In de tuin zijn we al aan de herfst begonnen: de laatste aardappelen, wortelen en andijvie zijn eruit. Nog enkele selders, sla, minikomkommers en pruimkerstomaten blijven over. Hagen en struiken zijn gesnoeid en gelukkig begint het pas ingezaaide hoekje al groen te worden. Hopelijk ligt er een nieuw grastapijtje voor de winter.
De voorbije dagen waren lastig. Eten ging heel moeilijk en drinken lukte helemaal niet. De medicatie die ik moet nemen, kon ik niet binnenhouden, zelfs niet die tegen braken.
Klaas heeft al 25kg aardappelen geoogst, en Leen heeft die allemaal proper gemaakt en gesorteerd. Sara heeft van de eerste ondertussen al puree gemaakt; ze heeft deze week al twee keer - bijna helemaal alleen - gekookt, en nu maakt Leen de rijst en vis klaar.
Vandaag gaat het al wat beter. Ik loop al eens in de tuin en begin beetje bij beetje weer te eten. Dankzij een tip van een verpleegster kan ik ook weer gemakkelijker drinken: met een rietje gaat het wel.
De moeilijkste periode lijkt weer voorbij. We hebben veel hulp gehad van Sara en Leen, die niet alleen helpen met koken, poetsen en wassen, maar ook in de tuin en bij het winkelen. We hebben de beste dochters ter wereld.
Dr. Lamot was de oncologe van dienst vandaag. Het bloedonderzoek vertoonde geen problemen meer en dus kreeg ik mijn vierde en laatste kuur met FEC. Er moest geen ijzer of EPO bij, dus zou ik er op anderhalf uur vanaf zijn. Ik kreeg al wat uitleg over de volgende reeks met Taxotere.
't Was de eerste keer dat ik al braakneigingen tijdens de chemo kreeg. 't Begon dus al niet goed, maar verder dan een misselijk gevoel ging het niet. Een paar aardbeien en een stuk cake hielden me nog juist op de been. Om 17u20 mocht ik naar huis. Stefaan kwam nog even langs en nu ga ik slapen, zonder eten want ik krijg weer niks meer binnen.
't Is het laatste weekend voor de chemo. Nu het nog kan, zit onze agenda stampvol. We spendeerden onze vrijdagavond in het Waasland Shopping Center, want we hadden dringend kleren nodig.
Zaterdag werden we verwacht voor een barbeque bij Annie. 't Was heel lekker en ik heb mijn best gedaan om mijn gewicht weer wat omhoog te krijgen. 's Avonds ben ik met mijn beide dochters 75 jaar Cock's gaan vieren op de markt, waar het vooral volliep voor Rob De Nijs. Het hele gebeuren was bijzonder goed georganiseerd; zoveel volk en toch nergens moeten aanschuiven of drummen, alles mooi op tijd en het grootste podium dat ik al op de markt gezien heb. 'k Heb het wel niet te laat gemaakt; rond elf uur waren we thuis.
Vandaag gingen we dan nog langs bij mijn moeder, en de rest van de dag deed ik nog wat strijk- en poetswerk. Maandagvoormiddag ga ik nog naar Colruyt en daarna zal ik weer een poosje heel stil zijn. Om 13u15 word ik in het ziekenhuis verwacht voor de vierde chemokuur. Daar is niets plezant aan, maar omdat het de laatste van de 'zware' kuren is, en ik dan halfweg de chemotherapie ben, is dat toch een serieuze mijlpaal, nietwaar?
Lap, 'k heb weer pech!
De witte bloedcellen waren weer niet met genoeg om de laatste zware chemo te doorstaan. Doordat ik de afgelopen weken bijna een volledig paard heb opgegeten, was mijn ijzergehalte wel voldoende opgedreven zodat ik gelukkig geen ijzer meer moet bijkrijgen.
't Wordt dus weer afwachten tot volgende week. Onze planning mogen we ook weer opnieuw maken. Dr. Deleu verwacht niet dat de vier volgende kuren met taxus-product de witte bloedcellen nog zullen doen dalen, dus dit zou het laatste uitstel moeten zijn.
Vandaag ben ik met Katrien een grote coupe roomijs gaan eten. Dat is zowat het enige dat ik zonder pijn naar binnen krijg. Mijn mond is ontstoken en ik heb een overvloed aan aften en koortsblaasjes. Meerdere malen per dag spoel ik mijn mond met Iso-betadine, maar veel helpt het niet.
Zondag lieten we Isabel alleen thuis achter. Sara moest afgeleverd worden op het WIAMS-taalkamp. Voorzien van valiezen, zomer- en winterkledij en veel sandwiches vertrokken we om 9u. Dankzij wegenwerken in Luik en een betweterige GPS kwamen er dertig kilometers bij maar we waren nog goed op tijd. Na de korte rondleiding door het vernieuwde internaat mochten de tweehonderd ouders al ophoepelen en was het Frans taalbad voor de vierenzestig scholieren begonnen. Leen en ik hebben de grotten van Remouchamps bezocht. Dat is een prachtig natuurverschijnsel van een miljoen jaar oud. 't Was al na 18u toen we thuiskwamen.
|
|