Ja, 't gaat heel goed. Ik heb weinig pijn. Mijn spieren zijn wel een beetje stijf, maar bijlange niet zo hevig als vorige keer.
Mijn smaakvermogen is ook weer een beetje aangetast, maar ik proef het meeste nog. Deze keer kan ik nog veel meer eten dan alleen chocolade.
Ik was enkel een beetje rood en opgezwollen van de cortisone gisteravond, en heel moe. Toch heb ik zonder verdere problemen naar Bones kunnen kijken. Eigenlijk moest ik me er een heel klein beetje voor forceren, want Klaas heeft me enkele keren moeten porren om mijn ogen open te doen 
'k Heb vrij goed geslapen en ik voel eigenlijk niks bijzonder. Ik kan goed eten en het smaakt me nog altijd. 'k Heb zelfs al boodschappen gedaan, maar natuurlijk ook nog veel gerust. Tot hier toe mag ik zeker niet klagen. Dr Deleu heeft me verzekerd dat ik deze keer weinig of geen spierpijn zal voelen omdat het al de tweede keer is. Hopelijk heeft ze gelijk.
Mijn bloed was in orde. Ik moest geen Aranesp of ijzer krijgen en het zou dus vlug gaan: enkel Taxotere en spoelen. Dat was de theorie. Er waren heel veel patiënten en ik was pas om 16u30 aan de beurt. Bovendien heeft iemand de instellingen fout geregeld, waardoor de hele zak fysiologisch serum meegedruppeld is. Voor de laatste spoeling moest er dus een nieuwe zak gehaald worden. 't Heeft daardoor een uur extra geduurd. Het is nu al de vijfde keer dat ik daar bij de eersten aankom en als laatste kan vertrekken.
Ik kreeg een pilletje tegen misselijkheid, maar voor ik naar huis ging moest ik toch al overgeven. De ijshandschoenen deden wel pijn deze keer.
Sara en Leen hebben geholpen bij het koken zodat we toch nog op een redelijk uur konden eten.
Alle nevenwerkingen zijn vandaag verdwenen, zelfs het eten smaakte me weer: friet met paardenworst. Het is wellicht van korte duur want morgen zal alles wel opnieuw beginnen. Mijn pilletjes cortisone heb ik al ingenomen.
Morgen ga ik met volle moed mijn zesde kuur aanvangen. Ik voel me nu al geruster dan vorige keer omdat ik weet wat me te wachten staat. De boodschappen zijn gisteren al gedaan en ik heb ook nog wat opgeruimd op de zolder en Leen heeft alweer geholpen om de kamers te dweilen.
't Is ondertussen alweer veel beter. Afgelopen week had ik last van een lopende neus. Nu ik geen neushaartjes meer heb, besef ik dat die echt wel nuttig zijn! Toen ik de oncologe belde, heeft ze me een neuszalf aangeraden en sinds ik die gebruik is de vloed weer onder controle.
Eigenlijk gaan die drie weken wel goed vooruit. Hoewel ik mijn smaak nog niet terug heb, eet ik toch wel weer veel. Gisteren kreeg ik druiven, dat beviel me ook wel. Wat drank betreft is het een ander verhaal. Daar krijg ik absoluut niet veel variatie in: chocomelk blijft nummer een.
Het gaat nu heel goed. De volgende kuur komt al in zicht: maandag zijn we aan nummer 6!
Donderdag en vrijdag waren verschrikkelijk! Ik had constant pijn in mijn spieren, een heel raar gevoel; er werd voortdurend in mij geprikt of geknepen. Ik heb ook al een hele week geen kracht in mijn vingers. Zaterdag ging het al wat beter, de ergste pijn is weg. Ik ben wel nog stijf in mijn rug, maar fietste toch al eens naar de winkel.
Mijn smaakpapillen doen hun werk ook nog niet: ik proef helemaal niet wat ik eet of drink. Het enige wat ik lekker vind, is chocolade.
Toen ik deze morgen opstond, voelde ik dat ik aan de beterhand ben. Ik ben wel heel snel moe en heb niet veel energie meer. Voor elk uur dat ik aktief ben, moet ik een half uur gaan liggen.
Ik kijk uit naar de volgende dagen en hoop dat ook dan elke dag een beetje beterschap brengt.
Ik was te vroeg content. Gisteravond kreeg ik dan toch wat spierpijn. Toen ik vanmorgen opstond, had ik overal pijn. Heel mijn lichaam is stijf. Ik heb wel mijn huishouden kunnen doen, want hoe meer ik beweeg, hoe minder ik het voel. Af en toe rusten, liefst met een kersenpittenkussentje, is wel absoluut nodig.
Daarbij ben ik volledig mijn smaak kwijt. Ik proef helemaal niks en daardoor heb ik absoluut geen zin in eten.
Gisteravond voelde ik me zo goed dat ik de rope-skipsters bezocht heb. Dat was wel leuk na zo'n lange tijd. Ik kreeg wel maar een halve cola op, maar de gezelligheid was top.
Vannacht heb ik weer goed kunnen slapen. Blijkbaar word ik nu van alle miserie gespaard, want ik voel me vandaag al prima. Na de eerste vier kuren duurde dat ongeveer een week. Tijdens de chemo heb ik dit keer meer last gehad dan voordien, maar de dagen erna vallen veel beter mee. Nog drie chemokuren te gaan; de volgende is voorzien op 27 september.
Vannacht heb ik veel beter geslapen. Ik voel me redelijk goed nu. Vanmorgen alweer een pilletje cortisone genomen, om 17u00 volgt het laatste van deze kuur. Ik heb er wel al klaarliggen voor over drie weken.
'k Heb heel slecht geslapen, 'k ben te zenuwachtig en nu dus doodmoe. Klaas is al gaan werken, ik moet dus opstaan om de kinderen op tijd naar school te laten vertrekken. Om 08u00 neem ik het derde cortisone-pilletje en kruip terug in bed om nog een paar uur te slapen. Als ik opsta is mijn gezicht al aan het gloeien. Ik voel me beter maar toch niet 100%. Deze morgen moet ik eerst nog naar Colruyt om boodschappen. Het gaat wel maar dat zal ik volgende keer toch anders plannen.
Om 13u15 ben ik in het dagziekenhuis. Nadat er bloed afgenomen is, moet ik heel lang wachten. Hopelijk is dat een goed teken.... En ja hoor, Dr. Deleu oordeelt dat ik in staat ben om de chemo aan te kunnen. Ik krijg er wel een spuit Aranesp bij om mijn rode bloedcellen op te peppen. In de wachtkamer krijg ik al honger en die stil ik met een halve croissant en twee druiven. Als ik eindelijk aan het infuus kan, komt alles er al weer uit. Dat begint al goed.
Bij deze kuur met Taxotere moet ik ijshandschoenen aandoen. Dat valt best mee; het is koud maar draaglijk. Na een halfuur krijg ik er nieuwe. Deze voelen nog kouder aan en het wordt een beetje pijnlijk, maar 't is nog steeds te doen. Voor ik naar huis vertrek moet ik alweer overgeven. Omdat Leen nog extra mappen nodig heeft, moeten we nogmaals langs Colruyt. Ik ga mee naar binnen maar voel me toch wat wankel.
Vanavond heb ik dan nog wat gegeten en nog een pilletje cortisone geslikt. Ik heb kou en voel me heel moe. Nadat ik mijn tanden had gepoetst moest ik nog een keer overgeven. Dat was zeker drie uur na de cortisone. Gelukkig maar, want als ik die niet kan binnenhouden moet ik naar het ziekenhuis om de cortisone te laten inspuiten.
Vandaag moet ik me al voorbereiden op morgen. Er liggen al twee pilletjes cortisone klaar: één voor 12u00 en één voor 17u00. Ik walg ervan, want door die cortisone krijg ik een rood en opgezwollen gezicht, maar vandaag valt het nogal mee.
De nagels aan mijn vingers en tenen moet ik met een speciale nagellak lakken om scheuren te voorkomen.
't Is een heel mooi weekend geweest, waarschijnlijk de laatste zomer-herleving. Fantastisch weer voor de vredesfeesten, waar Leen haar laatste Zumba-optreden gegeven heeft. Voor we naar huis gingen, zijn we uiteraard poffertjes gaan eten bij Erwin en Annick.
 |  |
Vanaf vandaag is het weer vroeg op te staan, maar niemand heeft er hier last van. Voor Leen is het heel spannend: ze begint aan de humaniora. Ik rijd vandaag mee met Leen en ga haar ook ophalen om 12u want ze krijgt enkele kilo's boeken mee. Dat wordt kaften deze middag. Sara gaat naar het vierde jaar en mocht vandaag nog iets later beginnen.
Isabel voelde een knobbeltje in haar borst. Op deze blog vertelt ze haar verhaal.
