Zaterdag zijn we naar Gent gereden. Leen deed mee aan een wedstrijd rope skipping. Elk meisje in haar team heeft haar best gedaan, maar ze eindigden als 24ste. De meeste andere ploegen trainen natuurlijk veel meer. De hele dag in een sporthal zitten en dan in het donker en bij hevige regen naar huis rijden is wel heel vermoeiend. 't Was bovendien de eerste keer dat ik zelf naar Gent ben gereden. Ik ben vroeg gaan slapen.
Volgende week is Sara aan de beurt. Die moet in Berlare gaan springen.
Voorlopig is er een eind gekomen aan alle onderzoeken en doktersvisites.
Sinds woensdag ben ik weer aan de slag gegaan bij Cartrim . Daar keek ik al heeeeel lang naar uit. Het voelt goed om weer te kunnen werken. Het was niet te vermoeiend, maar toen ik thuis was, heb ik toch even gerust. Van de wond aan mijn voet heb ik totaal geen last gehad. Ik kan nu ook beter slapen 
.
Gisterenvoormiddag besliste Dr. Blondeel dat het moedervlekje op mijn teen toch verwijderd moest worden. Het was een donker vlekje en in plaats van dat weer te moeten opvolgen en afwachten, is het geruststellender als het ineens weg is. 't Was niet meer dan een vervelende prik om te verdoven, het vlekje wegsnijden en 5 hechtingen er in. Ik geraakte nog gemakkelijk in mijn schoen. Maar tegen de avond begon ik het wel te voelen en ik kon niet gemakkelijk slapen. Volgende week woensdag mogen de draadjes er uit. Ik mag nu wel twee weken niet springen, dus geen rope skipping vanavond.
Ik ben ook bij de tandarts geweest. Mijn tanden doen pijn en dat blijkt nu door tanderosie te komen. Hij heeft een beschermlaagje op de pijnlijke plaatsen gelijmd en dat zou de gevoeligheid moeten verminderen. Verder vond hij geen problemen.
Al vanaf het nieuws van 7u hoor ik voortdurend dat Marie-Rose Morel overleden is aan kanker. Dat is geen opbeurende gedachte als je zelf op het oordeel zit te wachten. 't Maakte me nog nerveuzer.
Om 9u50 was ik bij Dr. Deleu, mijn oncologe. Ze heeft de resultaten van de bloedcontrole en 't is goed nieuws. Mijn witte bloedcellen zijn nog met te weinig, maar dat is niet zo erg. Alle andere testen zijn goed. Ze vond ook dat mijn huid heel goed hersteld is na de bestraling. De meeste patiënten hebben nog een vuurrood velletje na een paar weken.
Op 3 mei, precies een jaar na de eerste doorlichting, staat een nieuwe keuring gepland: botscan, bloedafname, mammografie en wie weet wat nog. Na een dag krijg ik dan de resultaten te horen. Als alles goed is, mag de catheter verwijderd worden.
Ik heb al maanden pijn in mijn linkervoet, vooral bij het slapen. Er staat een bolletje op mijn wreef. Omdat ik geen risico wil lopen, laat ik de dokter dit toch even onderzoeken. Ze laat een echografie maken, en het blijkt een cyste te zijn van 2 cm. Dat is niks om bezorgd over te zijn. Ze kan eventueel verwijderd worden, maar dat moet niet. Ik zal voorlopig nog wat afwachten. Tijdens dat onderzoek merkt Dr. Deleu wel een moedervlek op een teen. Die zit er al heel lang, maar is toch wel groter geworden. Omdat dit op een plaats is die niet veel aan de zon wordt blootgesteld, is dat toch wel verdacht. Ik moet maandag naar een dermatoloog om dit te laten onderzoeken. In de namiddag heb ik een afspraak met de tandarts. Als beide bezoeken goed aflopen, kan ik eindelijk weer aan het werk!
Vandaag moest ik weer op de afdeling oncologie van AZ Nikolaas zijn. Dat was een beetje raar na zovele maanden. Er zaten weer veel mensen te wachten op hun chemotherapie. 't Voelde weer even akelig aan. Gelukkig kom ik vandaag alleen maar voor een bloedafname. Morgen mag ik dan terugkomen voor de eerste resultaten. Ik voel me al zenuwachtig worden. Was het maar al morgen, en hoorde ik maar al dat alles OK is.
Ik ben begonnen met de voorbereiding van mijn werkhervatting; vroeg opstaan, me samen met de kinderen klaarmaken, een fietstocht maken,.... En de huishoudelijke taken terug een passende plaats geven. Natuurlijk mag ik niet vergeten geregeld een rustpauze in te lassen. Vandaag was ik alvast goed begonnen: om 8u was ik al aan de schoonmaak bezig.
Vandaag was dus de allerlaatste bestralingsdag. Ik moest voor de laatste keer naar Antwerpen. 't Liep bijna mis, want toen ik in het hospitaal was, hoorde ik dat er een ongeval gebeurd was in de Kennedytunnel en dat het verkeer op de ring helemaal stil stond! Maar naar goede gewoonte was alles weer opgelost tegen dat ik er aan kwam.
Ik moest nog op een laatste controle bij Dr. De Pooter. Ze vond alles goed; mijn huid is aan de beterhand. De rode kleur is al bruin geworden en de gevoeligheid is weg. 't Begint wel een beetje te vervellen. Ik moet gewoon mijn zalfjes en cremetjes blijven smeren.
Mijn tandvlees is ook wat teruggetrokken en daardoor doen mijn tanden pijn. Ook mijn nagels komen weer wat meer los en scheuren. Ze zijn ook wat verkleurd. Van spierpijn heb ik nog regelmatig last. Dit verdwijnt wel steeds na een paar dagen. Mijn rug, schouders, benen,... hebben me allemaal al pijn bezorgd. Het is ook al lang geleden dat ik een nacht kon doorslapen.
Hopelijk verdwijnen alle symptomen in de komende week, want nog even en dan wordt alles weer zoals het was. Ik wil snel weer aan het werk.
Op 8 februari mag ik weer wat bloed laten afnemen en de dag erna heb ik een afspraak met de oncoloog.
Mijn nieuwe tekening staat er op: het is een kleine rechthoek van ongeveer 4 op 6 cm. Deze omsluit het inwendig litteken. De duur van de vijf bestralingen die me te wachten staan, is telkens twintig seconden. Inderdaad, nog honderd seconden en 't is voorbij! Tel je mee af?
Woensdag begin ik er weer aan, en ik mag weer op hetzelfde uur als bij de vorige reeks. Vrijdag ligt de machine een dagje stil. Volgende week moet ik maandag, dinsdag en woensdag en dat is alles.
Mijn huid is nu toch gevoelig, rood en rauw. 't Zijn net geen brandwonden, maar 't scheelt niet veel. Hopelijk geneest dat snel na volgende week. 't Zou in ieder geval niet erger mogen worden, dat heeft de dokter tenminste voorspeld.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 81-88 van 176 |
Volgende Pagina »
