Jaja, vandaag kreeg ik mijn 25ste bestraling. Dat betekent dus ook dat de reeks afgelopen is!
Er volgen nu een paar rustdagen en eindelijk mag ik die verflijnen van mijn romp wassen. 'k Zal dat wel voorzichtig moeten doen, want volgens de dokter zou het pijnlijk kunnen zijn. Maandag moet ik terug om een nieuwe tekening te laten maken.
Later in de week begint dan de finale. Oorspronkelijk waren er nog 8 sessies voorzien, maar nu hoorde ik het goede nieuws dat 5 voldoende zal zijn. Over twee weken is de hele behandeling dus volledig voorbij 
. 't Heeft alles bij elkaar negen maand geduurd.
Met twee tienerdochters ontsnap je natuurlijk nooit meer aan shoppen. Sara wou met enkele vriendinnen de Meir verkennen en dan ben ik met Leen meegereisd met de trein. Heel lang kon ik het niet volhouden en kort na de middag moest ik naar huis. Gelukkig had Leen toen ook al geen zin meer. We zijn met een paar kledingstukken teruggekomen. Tegen de zomer zal zo'n uitstap me wellicht beter bevallen. Als ik dan tenminste nog mee mag.
Maandag begint de gewone routine weer: de kinderen naar school, de gelukkigen naar hun werk en ik naar het ziekenhuis.
Onder mijn arm is er een beetje huidverkleuring te zien. Dat blijkt een lichte brandwond te zijn. Het bezorgt me nog geen pijn, maar de verpleegster heeft me toch aangeraden er een verband op te dragen. Ze gaf (verkocht) me gisteren een soort siliconenpleister. Het verzacht het gevoel vooral bij wrijving door mijn kledij.
Sara gaat shoppen met een vriendin, en Leen is ook al op een feestje. Klaas heeft zijn vrije dag maar hij moet dringend wat werkjes uitvoeren in de tuin. Het regent wel, maar na al die vriesweken is het tijdstip aangebroken om de wilgen te knotten. Vandaag rij ik dus alleen naar Antwerpen.
Vandaag is een stuk van mijn tepel ook gevoelig, dus hebben ze daar nu ook een zacht verband op gekleefd. Dat is wel veel aangenamer.
'k Was een half uur te vroeg, maar ik mocht onmiddellijk naar de bestralingskamer. 'k Was dus ook snel terug.
Gisteren kreeg ik de laatste bestraling van 2010. Zestien beurten zijn er nu gepasseerd en ik voel me nog altijd prima. De lijnen zijn nog een keer bijgeverfd, en ik heb een klein wondje aan het eind van een lijn. Blijkbaar komt dat door de kleurstof die daar een druppel gevormd heeft. Sara en Leen zijn een paar keer mee geweest naar Sint-Augustinus, en nog voor hun drankje geserveerd werd, was ik al terug in de cafetaria.
Nu ben ik druk bezig met ons feestmenu, want vanavond komen mijn ouders en Laurens eten.
Happy New Year, Feliz Ano Novo, glückliches Neues Jahr, Bonne Année, šťastný nový rok en Gelukkig Nieuwjaar voor iedereen in binnen- en buitenland. Hopelijk is 2011 beter dan 2010.
Er is uitzonderlijk veel sneeuw gevallen de voorbije week. 't Is heel mooi en soms plezant, maar 't is elke dag afwachten of de snelweg vrijgemaakt is. Tot nu is het altijd al meegevallen: er wordt gestrooid en we konden 70 km/u rijden. Op sommige dagen stond er honderden kilometers file, maar rond 11u ging het al goed vooruit. Donderdag en vrijdag was ik vrij omdat de machine een groot onderhoud moest krijgen. Zo ben ik aan de grootste verkeersproblemen ontsnapt. In het ziekenhuis waren ook op de andere dagen heel weinig patiënten. Veel mensen konden er niet geraken of waren te laat.
Ik heb ondertussen al 11 bestralingen gekregen en er zijn gelukkig nog geen neveneffecten opgetreden. 'k Heb wel een beetje schrik gekregen voor brandwonden. Enkele vrouwen waarmee ik heb gesproken zijn op de duur verbrand door de bestraling en dat blijkt nogal pijnlijk te zijn. Ik las dus geregeld een extra smeerbeurt in met de beschermende cremes die me werden voorgeschreven.
Verder wordt alles terug normaal: mijn smaakzin werkt weer zoals het hoort en mijn ogen tranen niet meer. Het leek erop dat al mijn nagels zouden uitvallen, maar nu zijn ze weer vastgegroeid.
De kinderen hebben al vrijaf deze week; ze hadden allebei vrijdag hun laatste examen. Die moesten dus niet door de verkeersellende de voorbije dagen. Morgen weten we hoe goed ze gepresteerd hebben. Ondertussen willen ze vooral veel naar hun twee favoriete plaatsen: Siniscoop en Waasland Shopping Center.
De eerste bestralingsweek is achter de rug. Het is vrij goed verlopen, zowel op de weg als in het ziekenhuis. Bijna elke ochtend was er een ongeval of stond er file, soms zelfs vanaf Waasmunster, maar tegen dat wij eraan kwamen was iedereen uit de weg. Vandaag ging het zelfs heel snel: we zijn amper twintig minuten in het ziekenhuis geweest.
Na de middag zijn er twee collega's op bezoek geweest en dat was heel gezellig. We hebben veel gepraat en gelachen. Ze hadden ook een bloemstuk mee en een kaart van de hele ploeg met een toffe tekst.
Bedankt allemaal.
Mijn eerste bestraling is om 10u. We vertrekken op tijd want er is file vanaf Kruibeke. Niettemin verloopt de rit vlot en om 9u40 zit ik al in de wachtzaal. Ik krijg een badge om me aan te melden; even inscannen en ze weten dat ik er ben. Na tien minuten word ik al opgeroepen. In de bestralingsruimte moet ik exact op de juiste plaats liggen, dat lukt al bij de eerste poging en de show kan beginnen.
Op het plafond is de sterrenhemel afgebeeld met LED-lampjes. Zo heb ik een mooi uitzicht. De laser draait rond en gaat naar de juiste positie. Daar staat hij twee minuten stil en dan is het al afgelopen. Nog voor 10u is alles al achter de rug. Het is daar wel bandwerk: mensen komen en gaan voortdurend.
Vanaf morgen zijn alle bestralingen gepland om 11u40, nog 32 keer.
Ik kwam rond 8u30 aan in Berchem. Met een wegbeschrijving door mappy.be kon het niet mislopen, maar het gebeurde toch. Volgens het kaartje moest ik op het eind van de zeer lange Uitbreidingsstraat zijn, maar in werkelijkheid was het aan het begin. Ik zou minder dan 800m moeten stappen, maar 'k heb er veel meer afgelegd. Twaalf inboorlingen heb ik gevraagd waar ik moest zijn, maar de meeste wisten zelfs niet dat er een ziekenfonds in hun straat was. 't Was ijzig koud en mijn gezicht was bevroren.
Uiteindelijk stelde een vriendelijk koppel voor me te brengen, en ik werd aan de deur afgezet! 'k Was ondertussen wel te laat, maar zo ben ik er geraakt.
Er was al iemand anders bij de dokter en dus mocht ik nog een kwartier in de wachtzaal opwarmen. Toen ik eindelijk bij de medisch adviseur binnen was, ging het snel vooruit: "Ik heb gelezen dat je borstkanker hebt. Hoe gaat het nu?" Het eerste rapport van de oncoloog wou ze wel, maar de rest van mijn uitgebreid dossier was niet nodig. Ik had kopies van radiografieën, onderzoeksverslagen, attesten enz. mee, maar daar heeft ze niks van bekeken. "Voor mij is dit in orde, ik ga je verder met rust laten.", en ik mocht weer naar huis. Dat heeft daar nog geen twee minuten geduurd! 
Moet ik daarvoor -5°C trotseren en een voormiddag onderweg zijn? Weten ze bij Partena niet dat onlangs e-mail werd uitgevonden? En dat Bpost nog werkt?
« Vorige Pagina |
Toon berichten 89-96 van 176 |
Volgende Pagina »
