Hair
Ik heb in deze blog nog nooit geschreven over mijn haaruitval. Nu wil ik wel het verhaal van in het begin vertellen. de oncoloog had me gezegd dat ik waarschijnlijk geen haar meer zou hebben als ik om mijn tweede chemokuur moest gaan. Een heel klein percentage van chemo-patiënten behoudt zijn haar en met een ijskap verhoog je de kans dat je haar niet uitvalt. Dat betekent wel dat elke kuur twee uur langer duurt en het is ook pijnlijk. Aangezien zelfs dan de kans nog klein is dat haaruitval wordt tegengegaan, heb ik hier niet voor gekozen.
In het ziekenhuis heeft borstverpleegster Cathy ons voldoende uitleg gegeven over wat me te wachten stond, ze heeft een aantal mogelijke oplossingen voorgesteld zoals haarwerk en bandana's en ook het papierwerk dat erbij komt voor mutualiteit en verzekering.
Ik kon niet geloven dat het zo snel zou gaan, maar twee weken na de eerste chemo begon mijn haar ineens met plukken tegelijk uit te vallen. Ondertussen had ik bij Haarcenter al een haarwerk besteld. Ik ben er met Klaas een selectie gaan maken, maar Lydia van Haarcenter raadde ons sterk aan om ook de kinderen hier een stem in te geven. Daardoor zijn ze meer betrokken en aanvaarden ze de ingrijpende verandering beter. We zijn dan met Sara en Leen teruggegaan en konden met ons vieren snel een keuze maken.
Op 15 juni mocht ik mijn haarwerk ophalen. Lydia stelde voor om mijn haar al af te knippen tot 2cm, maar daar was ik niet op voorbereid. Ik heb een dag uitstel gevraagd en 's anderendaags heb ik het dan toch laten doen, want lang haar dat uitvalt is veel lastiger dan kort haar. Het viel nog best mee en het haarwerk zat vanaf dan ook veel beter. Op 17 juni ga ik voor het eerst buiten met mijn haarwerk, naar de begrafenis van mijn buurvrouw, overleden aan kanker.
Elke dag verdween er nog een handvol haar bij het kammen en stilaan was bijna alles weg. Toch was ik niet helemaal kaal: een aantal grijze haren zijn blijven staan. Mijn wimpers en wenkbrauwen zijn veel trager verdwenen.
Ik heb vaak met een muts of bandana geslapen, want een kaal hoofd heeft het vlug koud. Thuis liep ik vaak rond zonder haarwerk, maar ik hield het altijd dichtbij om het heel snel op te zetten als er gebeld werd.
In december, na de chemokuren, beginnen de eerste fijne donshaartjes er weer door te komen. Eind januari zei Lydia dat mijn haar toch trager groeit dan gemiddeld. Ze voorspelt dat ik tegen Pasen een mooie korte coupe zal hebben. Ook mijn wimpers beginnen weer te groeien.
In maart is mijn haar al goed gegroeid. Het begint wat te kriebelen onder mijn haarwerk en met die warme dagen zet ik het thuis niet meer op. Mijn wenkbrauwen groeien veel te traag naar mijn zin.
Ik maak een eerste afspraak bij mijn nieuwe kapster Grace Kelly voor 15 april. Het is een jaar geleden dat ik nog eens een kapper bezocht. Ik word er ook verwend met een hoofdmassage. Kelly heeft ook mijn wenkbrauwen getekend, mijn haar wat in model geknipt en met wax afgewerkt. 't Was super.
Het was heel spannend om de eerste keer zonder haarwerk buiten te gaan. Het voelde ook wat fris aan. Nu is het al heel warm en de zonnestralen doen pijn aan mijn hoofd. Hoofdbescherming is absoluut nodig.
Ik heb hierover bewust nooit iets geschreven, in het begin vooral omdat ik me daar slecht over voelde. Enkele vrienden, familie en collega's wisten het al snel. Bij andere mensen was het altijd de vraag of ze iets zouden merken of een reactie geven. Mensen die me goed kennen, zien het verschil omdat mijn haarwerk iets volumineuzer is en een tintje donkerder.
Geen reacties