Na de operatie
Slapen kon ik nauwelijks. De naad onder mijn oksel irriteert me. Ik kan enkel op mijn rug liggen en die begint ook pijn te doen. Naar het toilet mag ik niet; de verpleegster schuift een bedpan onder me. Bah.
Om 8u30 krijg ik eindelijk wat te eten.
Om 9u30 wordt ik gewassen en mag ik mijn pyjama aandoen. Dat is echt verfrissend, ik voel me ineens veel beter.
Het infuus in mijn rechterarm doet pijn. Elke verpleegster die bij mij komt, vraag ik om het te verwijderen, maar niemand wil dat doen. De naald mag er niet uit omdat ik langs daar mijn pijnstillers moet krijgen. Maar zonder die verdomde naald zou ik niet eens pijn hebben! Na de middag merkt een verpleegster dat het niet goed zit, en eindelijk haalt ze dat marteltuig uit mijn arm. Wat een opluchting. Hierdoor kan ik nu ook rondlopen zonder die infuusstandaard mee te rollen.
Wanneer de wond verzorgd wordt zie ik voor het eerst wat de chirurg heeft klaargespeeld. Het valt heel goed mee: ik merk geen volumeverschil tussen links en rechts. Dat komt natuurlijk ook doordat de linkerborst nog ferm gezwollen is. 't Is al bij al mooi gedaan. En die gele en blauwe kleuren neem ik er wel een tijdje bij.
Na de middag komt Dr. Peeters langs en raadt me aan toch nog een nacht te blijven. Hij wil morgen namelijk nog zien of de doorbloeding rond de tepel goed is.
Geen reacties