Chemo 1
De afspraak is om 14u15 op de dagkliniek van de afdeling oncologie. This is it!
In de wachtzaal is het een vrolijke bedoening: een tiental patiënten en familieleden wisselen ervaringen en tips uit en maken grapjes. Verpleegster Patsy brengt me naar het priklokaal. Hier wordt een spuitje aangesloten op de PowerPort en eerst een beetje bloed aangezogen, zo zijn we zeker dat de catheter nog goed werkt. Eindelijk is dat verband van mijn schouder. De naad van de operatie ziet er goed uit; 't is een streepje van 5cm onder mijn sleutelbeen, min of meer symmetrisch met de naad van de tumorectomie links. Patsy vult nog drie buisjes met bloed en ik mag terug naar de wachtzaal.
Twee uur later zijn de resultaten bekend en mag ik bij Dr. Deleu. Ik blijk een ijzertekort te hebben en daarvoor moet ik een bijkomend medicijn krijgen. Om goed te kunnen opvolgen welke reacties ik geef op de verschillende medicaties, wil ze dit echter nu niet toedienen. Donderdag moet ik daarvoor terugkomen. Verder is alles OK en de dokter kan nu het voorschrift voor de medicatie van vandaag opmaken en naar de ziekenhuisapotheek sturen.
Om 16u30 krijg ik een pilletje dat de nevenwerkingen van de therapie moet tegengaan. Het werkt pas na een uur, dus ik mag pas om 17u30 aan de chemo.
En dan is het zover. In een kamertje met drie relaxzetels en een TV gebeurt het allemaal. Aan de infuusstandaard hangt een collectie zakjes en spuiten, allemaal aangesloten op een elektrische pomp, aangesloten op ... mij. De verpleegster hebben het scenario op papier: eerst zak 1, 100ml in 15min, daarna stap 2 enz. Telkens als een portie afgeleverd is, gaat er een alarm. Dan moet ik op de bel drukken en komt er weer een verpleegster de volgende lading activeren. Om 19u is alles doorgelopen en kunnen we naar huis. de kinderen zitten al drie uur alleen en hebben al hun taken vervuld: eten, huiswerk, pianospelen,... .
Rond 21u word ik toch misselijk. Ik heb vooral een zwaar hoofd. Hoewel het soms op het randje is, moet ik niet braken.
Geen reacties