Na weken vol spanning kom ik vandaag eindelijk te weten wat er aan de hand is. Ik krijg slecht nieuws: de vlekjes in mijn long zijn kwaadaardig en kunnen enkel bestreden worden met chemotherapie. Het zijn uitzaaiingen van de borsttumor. Ik reageer kalm maar besef nog niet goed wat me overkomt.
Het wordt een kuur met Taxol, ook een taxusderivaat en Avastin, dat de vorming van extra bloedvaatjes voor de tumoren afremt. Blijkbaar waren er dus enkele cellen resistent tegen de zware chemo die ik al onderging in 2010. Die hebben nadien vrije baan gekregen om de boel opnieuw aan te tasten en zijn ondertussen groepjes van 3 à 4 mm.
Ik zal wekelijks om een dosis moeten gedurende zes of zeven maand. Af en toe zal er een "rustweek" zijn, afhankelijk van de bloedonderzoeken.
De kans is nu wel groter dat ik mijn haar kan behouden als ik telkens de ijskap gebruik. Ik ga dat dus zeker proberen, al weet ik niet of ik het ga volhouden want dat is echt heel koud. Ook de andere bijwerkingen zouden deze keer wat milder zijn.
Ik moet minstens zes uur nuchter zijn voor het onderzoek en mag zeker niet te laat zijn, want er wordt heel dure vloeistof gebruikt ( radioactieve suiker ) en die is heel beperkt houdbaar. Het onderzoek zal anderhalf uur duren.
Ik ben om 6u opgestaan om toch nog iets te kunnen eten, maar om 10u krijg ik alweer honger. Ik mag niks dan water drinken en dat helpt niet veel. In de inkomhal van het ziekenhuis ga ik een tijdschrift kopen om de wachttijd door te komen. Om mij te pesten hebben ze daar een toog staan vol lekkere gebakjes, croissants en meer van dat. Ik mag alleen maar kijken. Eerst anderhalf uur onbeweeglijk liggen tussen ronddraaiende hoepels en metalen armen. Na de scan kom ik snel terug om iets te kopen. Mmmmmm.
Ik mag Dr. Deleu bellen om het verdict van de CT-scan te vernemen. Ze heeft nog geen goed nieuws: de CT-scan heeft nog niet veel duidelijkheid gebracht. Er zijn 4 vlekjes te zien van 3 tot 5 mm maar niemand kan zien wat ze precies zijn.
Om dat te weten is een PET-scan nodig en daarvoor moet ik naar het Middelheimziekenhuis. De moed begint in mijn schoenen te zakken, nu krijg ik echt schrik.
Om 10u30 was ik bij Dr. Deleu voor de resultaten van de onderzoeken. Ze zei: "Alle resultaten zijn goed, behalve de RX foto: de radioloog ziet een vlekje. Waarschijnlijk is er niets aan de hand, het kan een litteken zijn van een oude infectie of zo, maar we willen zeker zijn dus laten we dat toch maar verder onderzoeken."
Ik ben licht geschokt, want dit was toch niet het antwoord dat ik verwachtte. Vrijdag moet ik op campus Middelares een CT-scan laten nemen.
Vandaag is er weer een groot onderzoek: mammografie, echografie, een echo van mijn bovenbuik en lever, een RX foto van de thorax en een bloedonderzoek.
Alles gaat goe vooruit en ik moet nergens wachten. Om 10u is alles achter de rug en vertrek ik naar mijn werk.
Het was alweer drie maand geleden dat ik onderzocht was. Ik heb bloed laten afnemen in het ziekenhuis. Het was daar heel kalm en de verpleegster kon onmiddellijk beginnen. Ik voelde een heel klein prikje en het was snel voorbij. Dat is nog niet dikwijls zo goed gegaan.
Vandaag mocht ik dan het resultaat vernemen bij Dr. Deleu. Haar spreekkamers zijn verplaatst naar het nieuwe Oncologisch Centrum. Het is er mooi ingericht.
Gelukkig vertelt ze me snel dat alles normaal is. Oef! Ik heb wel al een tijdje pijnlijke borstspieren, vooral tussen de ribben, en omdat het aan beide kanten gelijk is, is het eigenlijk niet verontrustend. Om alle twijfel uit te sluiten, wordt er toch een echografie genomen. Ook de radioloog bevestigt dat er niets te vinden is. Omdat de tijdelijke menopauze als gevolg van de therapie nu voorbij is, kunnen de hormonale wijzigingen weer een poosje voor last zorgen.
Met een brede glimlach verlaten we het ziekenhuis. De volgende afspraak is over drie maand bij de gynaecoloog.
Zondag 13 november is er opendeurdag in het nieuwe Oncologisch Centrum, waar nu ook radiotherapie gegeven wordt.
Ik ben vandaag bij Dr. Nuradi geweest. Het was alweer drie maand geleden sinds het vorige onderzoek. Mijn zenuwen slaan op hol, maar de dokter stelt me al snel gerust: alles is normaal. Begin november moet ik weer bij Dr. Deleu op controle.
Mijn verlof is ook weer voorbij, dinsdag begin ik weer te werken. Mooi zomerweer heb ik niet gezien, maar de vakantie deed toch deugd.
Na een zwaar jaar ziet alles er nu rooskleuriger uit. Mijn spieren zijn nog redelijk stijf, maar met veel beweging komt dat wel goed. Het zou wel nog een jaar kunnen duren vooraleer dat helemaal verdwenen is. In augustus moet ik terug op controle bij de gynaecoloog en in november bij de oncoloog.
Ik wil hierbij iedereen bedanken die de moeite heeft genomen om me een kaart of een berichtje te sturen, een bezoek te brengen, een reactie te posten, bloemen te bezorgen... Het deed zoveel deugd om te weten dat er aan mij gedacht werd. Dat heeft me zeker geholpen om alles te verwerken en positief te blijven denken. Ik kan nu weer leven zoals vroeger en daar geniet ik nu elke dag van.
Ook Klaas, Sara en Leen mag ik zeker niet vergeten. Jullie aanwezigheid, steun, liefde, hulp en grapjes hebben me zoveel kracht gegeven om door te gaan. xxx
Bedankt!
« Vorige Pagina |
Toon berichten 65-72 van 177 |
Volgende Pagina »
