Het schooljaar is ten einde, Sara en Leen zijn geslaagd. Voor hen kan de vakantie beginnen. Voor mij begint er iets anders. Gisteren en vandaag heb ik nog veel gewassen en gestreken en voorbereidingen getroffen om alles hier vlot te laten verlopen tijdens mijn afwezigheid.
Om 15u vertrekken we naar Leuven. Ik ben nog vrij rustig, maar eenmaal aangekomen dringt het toch door waarvoor ik hier ben. Eens ik op mijn kamer mocht, kreeg ik onmiddellijk eten. Aan mijn bed hangt een scherm aan een zwenkarm; 't is televisie, radio en computer ineen. Ik kan mijn e-mails lezen en surfen.
De chirurg zou vanavond nog langskomen voor uitleg, maar de verpleging heeft bericht gekregen dat hij nog in Kopenhagen zit. Ik hoop maar dat hij op tijd komt.
Ik wil iedereen nog eens bedanken voor de opbeurende woorden en de steun. Dat geeft me veel moed.
Ik heb een extra afspraak gemaakt met de oncologe, want ik wil toch zeker weten dat zij nog achter de operatie staat nu het een heel pak zwaarder wordt dan we hadden gedacht. Ze gaat helemaal akkoord met de chirurg en zegt dat dit de beste manier is om de vijand te bestrijden. De weefsels die worden weggehaald zullen ook in het labo onderzocht worden, want er is een kleine kans dat er mutaties zijn opgetreden waardoor de kanker toch bestrijdbaar zou worden met hormonen. Er is natuurlijk geen garantie dat er geen nieuwe uitzaaiingen zullen verschijnen.
De beslissing is nu dus genomen: op 1 juli word ik geopereerd.
Als professor Van Raemdonck zijn plannen uitlegt, moeten we toch even slikken. Omdat de actieve haarden in de rechter bovenste longkwab zo diep zitten, moet hij de hele kwab verwijderen. De aangetaste klier moet er ook uit, maar dat moet langs de linkerkant. Aangezien het dan toch een zware ingreep wordt, zou het een gemiste kans zijn als hij niet ineens alles aftast en al wat slecht is eruit haalt, dus zeker ook de letsels die vorig jaar ontdekt werden maar nu niet actief zijn. Ik zal dus een groot deel van mijn longen kwijt geraken, maar hij belooft dat alles wat er tot nu ontdekt is aan kankerhaarden weg zal zijn. Het wordt een verblijf van tien dagen in UZ Gasthuisberg en zeker twee maand revalidatie. Nu we daar toch zijn, wil hij alle pre-operatieve onderzoeken al uitvoeren. Er is een longfunctie-onderzoek nodig, een bloedafname en een gesprek met een anaesthesist.
De anaesthesist maakt het nog wat zwaarder. Hij legt uit dat voor de operatie een pijnpomp epiduraal wordt geplaatst en dat ik zal wakker worden met ook nog een katheter in de hals en een in de pols. Hij beklemtoont nog eens dat het een heel zware operatie zal zijn.
De longfunctietest brengt het beste nieuws van de dag: longinhoud en blaaskracht zijn goed, ik haal zelfs meer dan 100%.
De operatiedatum wordt al vastgelegd op 1 juli, maar ik twijfel heel erg. Wil ik dat wel allemaal ondergaan als ik weet dat de kanker bijna zeker zal terugkomen?
|
|
