Leen heeft haar laatste examen: Latijn. Pfffff. Sara heeft meer geluk en kan al met haar klasgenoten naar Walibi.
Vandaag zou er waarschijnlijk geen Taxol gegeven worden, maar het bloedonderzoek is beter dan verwacht: het aantal witte bloedcellen is gestegen en dus mag ik toch Taxol krijgen. "Je bent sterker dan ik dacht." zei de dokter. Dat gaf wel een supergevoel :)
Misschien heeft mijn dagelijkse portie aardbeien uit eigen tuin er iets mee te maken?
Een beetje later ging het al wat minder goed. De oorzaak is de ijskap. Na een half uur heb ik al hoofdpijn. Ik hou wel vol tot het einde maar besef nu dat het heel moeilijk wordt om dit nog 5 maanden te ondergaan. Ik zal moeten kiezen tussen wekelijkse hoofdpijn of op zoek gaan naar een haarwerk. Ik maak alvast een afspraak met het Haarcenter.
Afspraak om 10u. In de wachtzaal zit mijn andere chemomaat Ilse al klaar om me gezelschap te houden. Het wordt weer een lange dag. Ik schenk me een tas verse soep in. 't Is elke week dezelfde, maar wel lekker.
De dokter zegt dat het aantal witte bloedcellen flink gedaald is en dat ik volgende week wellicht de Taxol zal moeten overslaan. Ik krijg dan wel Avastin. 'k Heb nu toch al vier weken op een rij chemo gekregen.
De ijskap is vernieuwd, maar dat valt ferm tegen. Ze voelt veel kouder aan en op den duur kreeg ik hoofdpijn. De verpleegsters krijgen wel morgen pas de bijscholing over deze machine, dus 't is mogelijk dat er iets niet goed stond ingesteld. We zullen volgende keer wel zien of ik dat nog volhoud.
Om 16u45 mag ik eindelijk naar huis. Als ik thuiskom plof ik in de zetel, want ik ben moe en heb het koud.
Er was eindelijk nog eens goed nieuws: op de hersenscan was niets verkeerd te zien. Joepie!
De derde behandeling is normaal kunnen doorgaan; mijn bloedwaarden waren nog goed. Ik heb deze keer helemaal geen hinder ondervonden.
Om 9u00 krijg ik telefoon van het ziekenhuis. De hersenscan, gepland voor 26 juni, kan vandaag al gebeuren. Ik vertrek onmiddellijk. De verpleegster die een infuus moet insteken vind het heel moeilijk om een geschikte ader te vinden. Toch blijft ze proberen en dat doet ferm pijn. Uiteindelijk moet ze toch een collega roepen en die plaatst het infuus snel en zonder dat ik ook maar iets voel. Dat is nu al de tweede keer.
De NMR maakt veel lawaai. Als afleiding krijg ik een hoofdtelefoon op met muziek uit de jaren 80. Na een kwartier mag ik weer weg.
Deze keer was de afspraak om 14u15. Het werd alweer een lange dag maar wel gezellig met een onverwachte bezoeker: Petra, mijn chemomaat kwam me vergezellen en dat was supertof.
Behalve lang wachten waren er geen problemen, dus dat is weer een sessie minder te gaan. Om 19u30 mocht ik naar huis. De kinderen hadden hun plan getrokken. De lasagne was al klaargemaakt en Leen is zelf naar de ping pong gereden. 'k Ben blij dat ik me daar al niet zoveel zorgen om moet maken.
Te vroeg wakker geworden, niet meer kunnen slapen en bijgevolg opgestaan met hoofdpijn en duizeligheid die maar niet weggaat.
Bloeddrukschommelingen en duizeligheid staan wel op de lijst met bijwerkingen, maar ik bel toch maar naar het ziekenhuis. Voor alle zekerheid willen ze toch mijn bloeddruk meten. Die blijkt toch OK te zijn. Tegen de avond is het wel beter.
Om 8u50 heb ik nog een afspraak bij Dr. Deleu, die nog wat info geeft over de chemotherapie die zou moeten starten om 9u. Maar dan blijkt dat ik medicatie had moeten meekrijgen die ik gisteren en deze morgen had moeten innemen. Om dat te compenseren wordt er iets anders ingespoten.
Omdat het gisteren een vrije dag was, is het nu heel druk in het dagziekenhuis. Pas om 12u kan ik starten. Eerst de Avastin, daarna Taxol. De ijskap heeft alleen nut bij Taxol, want Avastin heeft die bijwerkingen niet. Om 13u wordt mijn hoofd gemeten en het juiste hoofddeksel gekozen. Het is een plastic muts met gangetjes in waar koelvloeistof in circuleert. Er horen ook compressen bij om mijn oren te beschermen, want het wordt -5°C. Over deze constructie wordt nog een neopreen muts gespannen die alles bij elkaar houdt.
Ik kan mijn hoofd niet gemakkelijk tegen de leuning leggen, want de aan- en afvoerslangen lopen in mijn nek. Na een uur krijg ik het echt koud. Het is een beetje pijnlijk maar wel te doen. Als de Taxol volledig is toegediend, moet ik nog anderhalf uur met die kap blijven zitten. Het is dan ook al 16u30 vooraleer ik naar huis mag. Dat was een lange dag, maar ik heb niet veel last van de chemo en ook de ijskap was niet zo erg. Volgende week ga ik ze zeker opnieuw gebruiken. Nu nog hopen dat de nevenwerkingen meevallen.
Het is een jaar geleden dat de PowerPort verwijderd werd. Om die verjaardag te vieren krijg ik een nieuwe. 
'k Had deze liefst op dezelfde plaats gehad als de vorige, maar dat ging niet. Het gebruikte bloedvat is afgesloten en kan niet meer gebruikt worden. Nu heb ik dus langs beide sleutelbeenderen een litteken.
Pijn heb ik niet, maar op de recovery was ik wel wat misselijk en duizelig. Om 14u30 ben ik terug op mijn kamer. Een uur later krijg ik wat water en om 16u30 mag ik naar huis.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 57-64 van 177 |
Volgende Pagina »
